Anaokuluna Kolay Alışmanın Yolları (II)

Bu yazı bir devam yazısıdır. Yazının 1. kısmı için TIKLAYINIZ
Cevap ise oldukça basit; Okula önce aile, sonra çocuk alışmalıdır. Bunun ilk aşaması ise ailenin kendine bazı soruları sorması ve bazı telkinleri yapmasıdır;
• Çocuğum yuvaya/kreşe/anasınıfına gitmeye hazır durumda mı? Bu soruları cevaplamış ve çocuğun okula gitmeye hazır olduğuna zaten karar vermiştik.
• Seçtiğim kurum çocuğumun ihtiyaçlarına cevap verecek nitelikte mi? Araştırmalarım bu yönde, her şeyin yolunda gitmesini umuyorum.
• Seçtiğim kurum, benim eğitsel ve duygusal beklentilerimi karşılayacak
özellikte mi? Beklentilerimi abartmamalıyım, eğitim öğretmenlerin işidir, bu konuda eğer güvenmiyorsam kararımı yeniden gözden geçirebilirim.
- Çocuğumdan ayrılmıyorum, onun gelişimini destekliyorum.
• Çocuğumu bırakmıyorum, daha geniş bir etkileşim içinde olmasını istiyorum. Etrafımda “çocuğuna kendin bak” diyenleri ikna etmektense, doğruyu yapmayı tercih ediyorum. Olayın sadece “bakmak” olmadığının, onun iyi bir eğitim alması gerektiğinin farkındayım.
• Çocuğuma okula başladığında bir takım olumsuzluklar yaşarsa, bir uzmandan yardım alır sorunu çözerim. Biraz zamana ihtiyacımız olabilir, sabırlı olmalıyım.
• Evden ilk kez ayrılacağı için hepimiz endişeliyiz ama bu normal bir durum. Evden gittiğinde endişeleneceğim ama çocuğumun “bensiz” de olabilmesi gerekli. Ben de çocuğumu “özlemeyi öğreneceğim.”
• Herkes okula gider, normal bir süreci yaşıyoruz. Bu benzeri ifadelerle, kendi içindeki çelişkileri atlatan ebeveyn için bir adım daha geride kalmış demektir. Çünkü insan neyi yapmak, başarmak, gerçekleştirmek istiyorsa bunun yolu önce kendisinin buna inanmasından geçiyor.
