Çocuğum Kızgın Olduğunda Kaba Konuşuyor (I)

“Yeter artık! Hiçbir şey yapmama izin vermiyorsun!” “Keşke Ali’nin annesi benim annem olsaydı, o bu saatte televizyon seyredebiliyor.” ,”Bu haksızlık! Beni rahat bırak…” Çocuklar biriken kızgınlık duygularını kaba ve incitici sözler yoluyla dışa vurabilir. Ebeveynlerinin neler hissedebileceklerini düşünmeden bir anlık sinirle tüm güzel duyguları o an için unutur, hatta ebeveynlerinin kendilerine yaklaşmasını bile istemez. Yemekten sonra dışarı çıkmasına izin verilmediğinde küçük bir kız, babasına şöyle bir not yazmıştır: “Sevgili baba, başka çocuklara izin veriyorlar. Sana çok kızgınım. Bir daha asla seninle konuşmayacağım.” Ebeveynlere duyulan öfke, büyüme sürecinin bir parçasıdır. Olumsuz duyguları doğru bir biçimde ifade etmeyi öğrenmek ise zaman alır. Bu durumda ebeveynlerin son derece sabırlı olması gerekebilir. “Sakın benimle bir daha bu şekilde konuşma!” ya da “Kes sesini!” gibi aşırı tepkiler, çocuğa öfkesini dışa vurmanın yanlış bir şey olduğu mesajını verebilir. Duygularını ifade etmesine izin verilmediğini hisseden bir çocuk ise öfkesini hiçbir zaman doğru biçimde dışa vurmayı öğrenemez.

Bazı ebeveynler bu gibi durumlarda aşırı tepki verirken, bazıları bu şekilde patlamalarla karşılaştıklarında, kendilerini çaresiz hisseder. “Bu davranışı görmezden mi gelmeliyiz?” , “Neden bu şekilde konuşuyor?” “Yeterince sınır koyamıyor muyum?” tarzımda düşüncelere kapılabilirler. Sert kurallarla büyüyen ebeveynler çocuklarını da bu şekilde yetiştirmeye çalışabilir, kendilerinin asla söyleyemedikleri sözleri duymaktan rahatsız olabilir