Çocuklarım Birbirinden Çok Farklı (II)

Bu yazı bir devam yazısıdır. Yazının 1.kısmı için TIKLAYINIZ
Ebeveyn çocuk benzerliği değişik şekillerde görülür. Öfkeli bir yapıya sahip olan ebeveyn çocuğunda da benzer bir özellik gördüğünde şaşırmamalıdır. Kendisi gibi davranan çocuğuna, “Doğru konuş!” “Kes sesini!” şeklinde tepki verip, çok sert davranabilir. Bu öfke, çocuklarının kendi olumsuz özelliklerini yansıtmasından kaynaklanır. Çocuğun hoşlanılmayan bazı fiziksel özellikleri olması da mümkündür. Anne babalar gönüllü olarak ailede sevmedikleri birine benzeyen çocuklarına “Saçları çok ince, aynı kız kardeşiminki gibi!” “Kulakların annene benziyor!” ya da “Benim gibi çok konuşuyorsun!” diyerek hoşnut olmadıklarını hissettirir. Bazı ebeveynler ise duygularını yüksek sesle ifade etmeseler bile çocuklarının fiziksel görünümünden memnun değildir.
Bu tarz yorumlarla karşılaşan çocuk/ kendisini mutsuz ve dışlanmış hissedecektir. Bu mesajları ne kadar çok duyarsa içsel olarak kendisinin “kötü” olduğuna inanacak ve kendisini kardeşlerinden daha aşağıda hissedecektir. “Ben zeki değilim.” / “Güzel değilim.” , “Sporda beceriksizim.” gibi sonuçlara varacak ve bu duyguları gerçek olarak algılayacaktır. Ebeveynleri tarafından her ne kadar öyle olsalar da bu şekilde eleştirilmeyen çocuklar ise bu tip olumsuz duygulara kapılmaz.
Başka bir olumsuz durum da ebeveynin çocuklarından birine daha düşkün olmasıdır. Böyle bir durumda daha fazla ilgi gören çocuk kardeşinden daha üstün olduğuna inanırken, diğeri içine kapanacak, öfke duyacak ve daha çok sevildiğine inandığı kardeşinden farklı davranışlar geliştirecektir.
Bazen de ebeveynler çocuklarından birini daha çok ödüllendirir. Erkek kardeşine kazandığı bir yarış için hediyeler alınıp, övüldüğünü gören kız çocuk ilgiyi kendisine çekmenin bir yolunu arar. Fakat çoğunlukla kardeşiyle belirli bir konuda yarışmayı seçmez. Onu yenemeyeceğine inandığından, kardeşinin başarılı olduğu konuyu tamamen dışlayarak hayatından çıkarmaya çalışır.
