Çocuğumun Sorumluluk Sahibi Olmasını İstiyorum (I)
“Sana daha kaç kez giysilerini ortada bırakmaman gerektiğini söylemek zorundayım?” , “Ödevine daha başlamadın mı?” , “Masayı toplamak senin görevin.” “Bisikletini dikkatli sür!”
Tüm anneler ve babalar çocuklarının sorumluluklarını bilmesini ister. Ev işlerine yardım etmeleri, duyarlı olmaları, ev ödevlerini zamanında ve tam yapmaları, evde hayvan besleniyorsa yardım etmeleri ve güvenlik konusunda dikkat etmeleri çocuklardan beklenen davranışlardır. Tüm bunlar olmadığında ebeveynler hayal kırıklığına uğrar ve kendilerine, “Acaba çocuğum günün
birinde doğru dürüst davranmayı öğrenecek mi?” diye sorar.
Sorumluluk bir çeşit farklı duygu ve düşünce dizisine bağlıdır. Bunlar düşünceli davranmak, mantık, cömertlik, empati ve benzer duygulardır. Sorumluluk duygusu olgunluk, dikkat ve sosyal bilinç gerektiren bir olgudur. 9 yaşındaki bir çocuk sorumluluk sahibi olmayı becerebilir ama 6 yaşındayken çocuklar davranışların bazı sonuçlar doğuracağını daha yeni öğrenmeye başlamışlardır.
Çocuğun sorumlu bir birey haline gelebilmesi için örnek bir yetişkine gereksinimi vardır. Ailesinin belirlediği standartlara uyacağından, eğer ebeveynler herhangi bir işi yapmak veya insanlara saygı göstermek gibi temel olguları yaşamlarında uyguluyorlarsa, çocuk derhal bu davranışları örnek alacak ve uygulayacaktır. Bu nedenle evde sorumlu davranışlar gözlemleyen bir çocuk, bir başkasının evinde kibar davranmak ya da ilgili ve katılımcı olmak gibi davranışları gerçekleştirebilecektir.
