Çocuğumu Şımartıyor muyum? (I)

Bütün küçük çocuklar şımarık ve bencil davranışlar sergiler. Koşullara aldırmadan, “Şu Barbie bebeği istiyorum!” ve benzeri yaklaşımlarla taleplerinin gerçekleşmesini beklerler. Yine de 6-9 yaş grubu arası çocuklar hafiften mantıklı düşünmeye ve çevrelerindeki bireylerin içinde Bulunduğu koşulları anlamaya başlar. Şımarık çocuklar tamamen benmerkezci olma tutumundan sıyrılamamış, yalnızca kendi ihtiyaçlarını düşünen çocuklardır. Her istediği yapılan çocukların şımarık olması son derece doğaldır. Çocuk istediği her şeyi elde etmeye o kadar alışmıştır ki sınırlamalar getirildiğinde deliye döner. Bu durum ebeveynlerin yeterince kural koyamamasından ya da tutarsız davranışlarından kaynaklanmaktadır. Çocuğa çok fazla oyuncak almak ve istediği her şeyi ona vermek şımarmasına yol açar. Tabii ki bu, çok fazla oyuncağı olan her çocuğun şımarık olacağı anlamına gelmez. Eğer bu nesne ve oyuncaklar çocuğa ödül olarak, olumlu davranışları pekiştirici niteliği olmadan, sadece mutlu olsun diye veriliyorsa, çocuk sürekli olarak daha fazlasını isteyecek ve tatminsiz olacaktır. Bazı ebeveynler çocuklarına sürekli bir şeyler alır ve bunun onları mutlu etmenin tek yolu olduğunu düşünür. Bazıları ise çocuklarına fazla zaman ayıramadığı için kendilerini suçlu hisseder ve hatalarını telafi etmek için hediyeler alır. Hatta bazı ebeveynler, “Benim olmadı çocuğumun olsun. Zaten ne kadar çocuk kalacak ki. Hem gücümüz yeter?” gibi mantıklı sandıkları açıklamalar yapmaktadır.